" Onlar, döğüşerek öldüler, güneşe gömüldüler..."

                     Yorum yapmak bile çok zor
        Sevgili Hıdır kardeşim. Adın bile Anadolu. Yazını bir solukta okudum. Her şeye rağmen geçmiş olsun.

Ben de Kuleli 1971 mezunuyum. Yazını okuduğumda bende ta o günlere gittim. Yüreğim kıpırdadı. Ben de Anadolu’nun fakir bir yerinden Şereflikoçhisar’dan gitmiştim. Yetimdim. Benim gibi epey bir arkadaş yok yoksul iken devletimizin bu imkânlarından zekâları sayesinde faydalanmışlar, hala çok sevdiğim Kuleli Askeri Lisesinin Ana kucağında kendilerine sığınacak bir yer bulmuşlardır.

O Yıllarda Anadolu’nun fakir çocukları ancak bu gibi yatılı okullarda okuyabiliyorlardı. Hoş, Anadolu’nun çok da zengini yoktu ya. Biraz geliri olanların çocukları da ayrı bir sefaletle eğitimlerini tamamladılar.

Hatırlıyorum da nasıl aynı duyguları paylaşmışız. Sanki biz kurtulmuşuz da geride kalanları da biz kurtaracakmışız gibi küçücük beyinlerimizle ne büyük hayaller kurardık.         Benzer olaylar, ta o zamanlar vardı. Kitap okumak o zaman da suçtu. Hayali suçlamalar, yalakalar, küçücük öğrenci ispiyoncular, çocuğun düşüncesinden korkan cahil subaylar o zaman da vardı. Bunun daha sonra bokunu çıkardılar.

Ben de o zamanlar genç bir jandarma subayı olarak o zamanki olaylarda görev aldım. Elimde geldiğince yansız ve doğru görev yapmaya çalıştım. Dolayısıyla çok başarılı bir subay olamadım tabi. Daha sonra da fazla dayanamayarak istifa ettim.

Şimdi senin yazını okuyunca sizler kadar cesur olamadığım için kendi kendime kızdım. Sahiden o dönemde birçok genç kardeşimize yardımcı olamadığım için hala üzülürüm.         Sanıyorum arkadaşlarınızdan birisi İzmit Cezaevinde infaz edildi. Ben o zaman cezaevi Bölük Komutanı idim. Gölcük Ceza evinden getirilip İzmit Kapalı Cezaevinde infaz edildi. Hatta ben infazda bulunmak istemediğim için Alay Komutanı bir dünya laf etti. Gün gibi hatırlıyorum. Kardeşim asılmış kadar üzülmüştüm. Allah rahmet eylesin.

Hıdır Kardeşim, hiç bir şey hayat da çok kolay değilmiş. İnsan yaşadıkça öğreniyor. Öğrendiğim bir şey daha var. Eminim Hayat durmuyor sürekli değişiyor. Ama bu değişimi yaratan insanların bazıları daha fazla acı çekiyor. Bu acıları inşallah çocuklarımız bir daha çekmez.

Bundan sonraki gelecek hayatların daha özgür, daha mutlu olması dileği ile. Sevgi ile kucaklıyorum.