Yaşadıklarınızı bugün sabaha karşı bir solukta ve gözümde yaşlarla okudum. Aynı yıllarda benzer olayları yaşamışız.

Ben solcu değildim, her iki okulda da farklı kamplarda, ama aynı samimi ve yurtsever duygularla yaşamışız.

İnanın bizlerin arasında da çocukluğu sizler gibi sıkıntılı geçmiş,aynı maddi ve manevi değerlere sahip yüzlerce arkadaşımız vardı. Hiç kimse kendini idareden yana görmemiş ve onlar için çalışmayı düşünmemiştir. Belki de en büyük saflığımız bir an için bile olsa Ordunun idareye el koyarak, bu ülke için en doğruyu yapacağını ve en iyi düzeni kuracağını düşünmek olmuştu. Ama sağcısı solcusu bütün Vatanseverler aynı hücrelerde aynı işkenceleri gördüğümüz zaman gerçek düşmanlarımızı tanıyabilmiştik.

Bugün bana kardeşlerimden daha yakın olan devre arkadaşlarımla sürekli görüşürken o okul yıllarında birbirlerinin yüzüne bile bakmayacak kadar düşman olan insanlar bugün aynı masada aynı samimi duygularla bu ülkenin geleceği için tartışabiliyor, bizi kamplara bölen zihniyete karşı aynı mitinglerde kolkola yürüyebiliyoruz. Çünkü biliyoruz ki, sağcı solcu yok. Vatanseverlerle vatan hainleri var. Dün de böyleydi bugünde böyle.

İlk solcu arkadaşıma dil okulundaki hücremde iki günlüğüne yanına verdiklerinde sahip olmuştum. Mustafa DAĞLI’ydı adı. Delirmek üzereydi, birbirimize hayat vermiştik. Sarıkamış’tan gelmişti. Bodrumlu olduğunu öğrenince ne işin var Orduda diye dayak yediğini anlatmış ve beraber gülmüştük. Oradan ayrıldığında, anama , babama dil okulunda olduğumu ilk haber veren insandı.

Şimdi gülerek anlattığım, uzun bir süre hatırlarken dudaklarımı ısırdığım, sorguda titrediğim için gururuma yediremediğimden odamda kafamı duvarlara vurduğum ve hala eşime bile ayrıntısını açıklayamadığım o günleri sizin yazdıklarınızla yeniden yaşadım.         Ahmet ERDOĞDU, aynı bölükten arkadaşımdı, gözleri hafızamdan hiç silinmeyecek, hiç hak etmediğine inandığım bir sonu oldu. Nur içinde yatsın.

Üçüncü yol davasından yatan ve benden önce benim gibi Ulaştırma Okulu’ndan alınarak Dil Okulu’na götürülen Mehmet YALÇINDERE resen emekliye sevk edildikten sonra sınıf okuluna uğradığında “ Nedir bu üçüncü yol?” diye sorduğumuzda verdiği cevabı hala unutamam." Ne biliyim abi, ilk ikisine sokamayınca üçüncüden attılar." demişti. Şimdi bugün bile görüşmeye devam ediyoruz. Aynı dernek çatıları altında, aynı arkadaş grupları içinde sağcısı solcusu, 68lisi 78lisi, CHP’lisi, MHP’lisi, komünisti ülkücüsü birlikte çalışıyoruz. Bunu en iyi becerenler de biz asker kökenliler.

İhtilal de ayrılmak zorunda bırakılanlar da son güne kadar emekliliği bekleyenler de artık aynı rütbeleri taşıyoruz. Şimdi hepimiz milliyetçi hepimiz devrimciyiz. Artık tek düşmanımız bu ülkeyi dışarıya peşkeş çeken, Atatürk’ün bütün mirasını ve Cumhuriyetin bütün kazanımlarını yok etme gayretine giren Vatan hainleridir.

O insanların benim gözümdeki değeri; dil okulundaki sorgularda gözlerim bağlı ve acizken suratıma tüküren aşağılık köpeklerden farklı değildir.

O günleri yaşayan herkesin yıllardır içlerini kanatan acılarını mutlaka yazmalarını, ancak gelecek nesillerle bu tarifsiz duyguları paylaşırken benimle aynı düşüncede olduğunuza yüzde yüz emin olduğum ve yukarıda kısmen yer verdiğim samimi hislerimizi de paylaşmanın daha etkili olacağını düşünüyorum.

Birbirimize düşman edilmek istenen bizler aynı düşman zihniyetin esiri olmuştuk ve bugün aynı zihniyete karşı aynı cephede savaşmak gerektiğini biliyoruz.

Düşüncemiz, hayat görüşümüz, siyasi eğilimimiz ve felsefemiz ne olursa olsun tek gerçek BU VATANdır. Ve tek taraf bu Vatan için ölmeye ant içmiş VATANSEVERlerdir. Gerisi boştur, laftır.

Yazdıklarınızın üzerine saatlerce konuşsam azdır. Yine de bu fırsatı verdiğiniz için teşekkür ederim. Elinize, kaleminize, yüreğinize sağlık...