" Doğdum, bezlere belendim

  Aşk beşiğinden elendim

  Cemre gözlü kadelendim

  Zemheride çıktım geldim..." 

 KARDELENİN İZİNDE... 

İlk cemre düştü. Doğa uyanıyor. Çiğdem çiçekleri, toprak ananın koynundan çıkmaya başladı. Orman, ötücü kuşların sesiyle coştu. Doğal yaşam içinde ömrü çok kısa, hikayesi de öylesine etkileyici, narin bir çiçek türü daha var KARDELEN.  

Hafta sonu onları görmeye, görüntülemeye gideceğim. Hikayesini de paylaşmak istedim. Çevresindeki dostlarının anlatımıyla Kardelen çiçeği, güneşe aşık olur; Aslında güneşi hiç görmemiştir, gördüğü anda da canından olacağını bilir. Ama aşkı, içinde öylesine büyür ki dayanamaz. Ve bir gün Tanrı’nın huzuruna çıkar. “ Güneşi görebilmem için bana izin ver” diye yalvarır. Tanrı, “ Sen narin bir çiçeksin güneşle karşılaştığında canından olabilirsin, iyi düşün, iki gün süre veriyorum, ya güneş ya canın” der.

Kardelen, Tanrı’nın huzurundan ayrılır ve iki gün düşünür, kararını verir. “ Güneşi görmek istiyorum” der

 Tanrı, “ Cesaretini takdir ediyorum ama canından olacaksın” der. Ve Kardelen, bembeyaz karın içinden kafasını çıkartıp güneşi görür, söylendiği gibi canından da olur.

Bu hikâye de herkesin kalbinde iz bırakır. İnsanlar, çocuklarına, torunlarına anlatırlar, nasihatte bulunurlar. “ Eğer günün birinde aşık olursan, birini çok seversen KARDELEN gibi cesaretli ol; Eğer KARDELEN kadar cesaretin yoksa, Sakın Aşık olma...” diye

                                      Nilgün ENGİN