Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili. Biz, kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz, acısını acımız yaptık çünkü.
     Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın gözyaşı bile içimizi parçaladı.
     Kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk...
     Yüreğimizin zayıflığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı. Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili...
     Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak. Ben, bütün hayatımda hep üzüldüm, hep yandım.
     Yaşamak ne güzeldir be sevgili... Sevinerek, severek, sevilerek, düşünerek...
     Ve o vazgeçilmez sancılarını duyarak hayatın...