Gerçek demokrasilerde de zaman zaman komplolar kurulur, gerçek suçlular yanında masumlar da yanarlar.
Dünya tarihi, hiç günahı olmadan mağdur edilenlerin hayat hikayeleriyle doludur.
Bir de bizim gibi gerçek demokrasi ile hiç tanışmamış ülkelerdeki acıları düşünün.
Bugünlerde CHP tarafından Meclise sevkedilen bir Yasa teklifinde 12 mart, 12 eylül, 28 şubat dönemlerinde okullarından çıkarılan askeri öğrenciler ile ordudan atılan subay ve astsubaylara itibarlarıın iadesi ve kaybettikleri haklarının geri verilmesi öneriliyor.
Teklifi, kendisi de 12 eylül döneminde ordudan çıkarılan, şimdinin CHP milletekili Rasim Çakır vermiş.
Bu dönemlerde, yani çeşitli darbe dönemlerinde fırlatılıp atılan mağdurların sayısı birkaç binleri buluyor.
Bu birkaç bin kişiden belki on belki otuz tanesi, içine düştükleri ( düşürüldükleri ) türbulanstan kendilerini kurtarıp hayatlarını yeniden bir düzene koyabilmişler.
Bunlar, göreceleri olarak yaptıkları işlerde ve yeni kurdukları hayatlarında başarılı olabilmişler.
İçlerinde toplumun benimsediği, şöhrete kavuşmuş kişiler de var.
Bunların kaderinde, başarılı olmak, ünlü olmak varmış diyebilirsiniz.
Belki de Askerlik görevinde kalmadıkları için bugün şükretmektedirler.
Ama, bunlar nihayet iki elin parmakları kadardırlar.
Geride kalanlar, hem kişiliklerini ve itibarlarını yitirmişler, hem de ömür boyunca alçaktan sürünerek bu güne kadar gelebilmişler.
Vatan Gazetesi, bunlardan bir kaçı ile konuşup, kısa hayat hikayelerini vermiş dün.
Aralarına, ordudan atıldıktan sonra, hayatlarını kazanabilmek için, en basit işlere razı olanlar var.
Pazarcılık yapmışlar, köftecilik yapmışlar, şirketlere girip, en alt kademede işçi ve memurluk yapmışlar.
Şimdi, en büyük özlemleri ve beklentileri, Yasa çıktıktan sonra sınıf ve devre arkadaşları ile birlikte, Orduevlerine girip onlarla aynı masada yemek yemek, kahve içmek imkanına kavuşmak .
Aralarında profesör olanlar var, ünlü gazeteci, ünlü yazar ve romancı var.
Ordudan atılmışlar ama, hemen hiç biri yüz kızartıcı bir suçtan mahkum olmamışlar, büyük ekseriyeti hakkında açılan ceza davaları beraatle sonuçlanmış.
Ama, hep başları öne eğik, hep içerleri kan ağlayarak dolaşmışlar.
Binlerce subay , astsubay ve askeri öğrenci.
Her birinin yaşamı, bir mağduriyet romanı olacak kadar incitici ve acı dolu.
Sürpriz olan, iktidar kanadının da Yasa teklifini olumlu bulması.
Bu insanlara parasal kayıplarını bir nebze giderecek emekli aylığı bağlanabilir, emeklilik tazminatları verilebilir.
Gel gör ki ,aradan geçen 30 yılda, yirmi yılda, on yılda çektikleri manevi azabı ve bembeyaz olan saçlarının bedelini nasıl ödeyebilirsiniz ?
Bu mağdurlar, tek bir taraftan da değiller.
Kimi sol düşünceleri, kimisi namaz kıldıkları için kovulmuşlar.
Şimdi devlet yüzünü onlardan yana çevirmiş maddi zararlarını gidermeyi düşünüyor.
Ne diyecek siniz?
Kader mi?
Belki de öyledir.
Bugüne de şükür diyecekler ve yaşamaya devam edecekler…
Erol AKPINAR
