“ Almanya acı vatan

   Adama hiç gülmeyi

   Nedendir bilinmeyi

     Gidenleri gelmeyi…”

SİZDEN GELENLER

GURBET YOLCULARI

Yıl bin dokuz yüz altmış üçtü,
Bir avuç toprak,
Yedi aç boğaz Anadolu’mun bir köşesinde.
Dalgındı Durmuş’oğlu Ali
Yılgındı,
Elinde tütün sarması,
Yüreğinde taş barut,
Ağzı bıçak yarası..
Çakır gözleri kısır tarlada.

Elinde tahta bavulu
Düştü gurbetin yoluna
Dediler ‘gurbet umuttur,
Topraktır,
Gurbet nefsini beş kuruşa satmaktır’

Sirkeci garında bir kara tren,
Gençleri alıp dışarı götürecek.
Sirkeci garında bir kara tren,
Üç yıl sonra bize umut getirecek,
Toprak getirecek,
Aş getirecek.

Vardılar gurbete gözlerinde yaş
Türkü çığırdılar hep bir ağızdan
Bir göz odada
‘Allı turnam bizim ele varırsan
Seker söyle ,kaymak söyle bal söyle’
İşe koyuldular kara kucak,
Sanki tuttukları yerde el ,
Bastıkları yerde ayak kalacak.

Yemedi içmedi önceleri Ali,
Gözyaşlarını katık etti Alaman somununun arasına
Hasretle sılayı düşündü
yüreği çarpa çarpa
Ak elleri kınalı,
Al yazmalı anasının kucağında bebesini düşündü.

Aylar ayları yıllar yılları kovaladı
İki gözü iki çeşme Durmuş’un gelini
Bekler yiğidini
Toprak damının altında
Esen yele ,uçan kuşa sorar
Gözleri deler ırağı.

Ali yağızdı,
Güçlüydü,
Ali suçluydu.
Zamanla durmadı sözlerinde,
Girdi sarı dilberlerin ağızlarına
Söndürdü alev alev yanan ateşi
Ne kaldı düşündeki al yazmalısı
Ne de kaldı yüreğinde sıla hasreti...
Sirkeci garında bir kara tren,
Gençleri alıp dışarı götürecek.
Sirkeci garında bir kara tren,
Üç yıl sonra bize umut getirecek,
Toprak getirecek,
Aş getirecek.

          Haluk ÖZKAN