Anısı önünde saygıyla eğiliyoruz

O, 12 Eylül faşist darbesine karşı çıkan

Devrimci bir subaydı.

Bedelini, canıyla ödedi, ama yolundan dönmedi

Saygıyla anıyoruz

Ömer YAZGAN’ın idam edilmeden önceki son mektubu

29 Ocak 1983

    Sevgili Anama, Babama ve Kardeşlerime,
    Şu anda saat 04.00 ve ben infaz için son hazırlığım olarak bu mektubu yazıyorum.
    Bundan böyle benim düşmanlarım sizlerin de düşmanıdır. Siz olmasanız da benim kanımı yerde bırakmayacak kardeşlerim var.

Halkımızın yazgısı bu değil. Çok evladını kaybetti. Ama bir gün kazanmayı da öğrenecek. Diğer devrimciler sizlerin evladıdır.
    Tarih, biz zulme karşı çıkanları her zaman haklı çıkardı, çıkaracak.
    Malım mülküm yok ki miras bırakayım. Size ve yoldaşlarıma ancak mücadele anılarımı miras bırakabilirim. Ben şu anda oldukça moralliyim. Beni tek üzen şey, Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi’nin bir üyesi olamadan ölüme gitmektir. Gelecek
devrimcilerin birliği ile partimizin geleceğidir, buna inanıyorum.

    Halkımızın mücadelesi haklıdır, meşrudur. Meşru olmayan, bu zorbaca düzeni sürdürmekten yana olan katillerdir. Biraz acele etmek zorundayım. On dakika bile bana çok görüldü. Elimde kelepçe ile yazmak zor. Yeğenlerim geleceğimizin umududur.
    Ben düşüncelerimi daha önce çok yazdım. Burada tekrarlamama gerek yok. Bana inanın yeter. Gözyaşlarınızı düşmanlardan gizlemeyi öğrenmelisiniz. Kesin olarak soğukkanlılığınızı yitirmeyin.
   Az sonra son görevimi yapmak üzere darağacına çıkacağım. Sloganlarımı haykıracağım, dizlerim titremeyecek. Yirmi yedi yaşına bastığım bu gecenin sabahını kimse unutmayacak.

Ellerinizden öperim.
    Tek Yol devrim. Kahrolsun Faşizm.

               Ömer Yazgan